Deel 1 van de laatste maanden

Lieve lezers,

Het is al weer een hele tijd geleden dat we een blog schreven. Onze excuses, maar zie het als een goed teken: we hebben het hier lekker druk en goed naar onze zin. Dit is een eerste deel van onze laatste weken avontuur, binnenkort komt er nog wat :P
In de afgelopen tijd is er heel wat gebeurd. Dus bereid je voor op een lang verhaal, geniet vooral ook bij het lezen.

Loofhuttenmars
Ewald en Ingrid (familie van Floor) waren die week in Israël en waren sowieso al van plan de mars te lopen op 7 oktober. Dit was voor ons de kans dit ook eens mee te maken! Ook Elbert en Trudy waren hier wel voor te porren dus met z’n vieren hebben we wat oranje spullen bij jemima opgesnord uit een oude doos en hier gingen we. Een vage naam van het plein waar we moesten zijn en de tijd dat het begon wisten we alleen. We kwamen na zoeken aan bij het grote veld. Enorm veel mensen in allerlei kleuren, kleding, vlaggen, muziek etc. En nu nog Ingrid en Ewald zoeken zonder afgesproken plaats….:o Dus we zijn maar gaan lopen richting mensen die van NL leken te komen dankzij onze mooie oranje landkleur.. En ja hoor, ineens zagen we haar in de menigte! Floor gillen en knuffelen natuurlijk, bijzonder dat we hen zo snel hadden gevonden. Het was heel speciaal en apart om met de grote stoet mee te lopen. Niet voor ons allemaal voor herhaling vatbaar maar wel een goede ervaring. Veel leuke, lieve mensen gesproken die mee liepen en er hing zo’n vredige sfeer. Langs beide kanten van de weg allerlei mensen in alle soorten en maten en afkomst. Het was eigenlijk best een eind lopen maar dit was het wel waard en het voelde ook niet zo omdat er zoveel te zien was en iedereen ondertussen aan het zingen, zwaaien en glimlachen was naar alle mensen. Soms voelden we ons net zo’n royalty… Aan het einde van de dag voelden we allemaal ook onze voeten enorm en waren gesloopt hahaha top!
Floor: ‘Die donderdag erna zijn Ingrid en Ewald ook hier op Jemima komen kijken. Voor mij heel leuk om te laten zien waar ik zit natuurlijk. Bij de grote dagopening van donderdags was het groot feest want ze hadden NL’se vlaggetjes meegenomen waar iedereen mee kon zwaaien en naderhand nog een koffer vol zelfgemaakte knuffelbeertjes door een mw. uit NL. Super lief. Het was fijn ze een dag in Bayt Jala e.o. te hebben! 
Dat weekend erna kwamen mijn ouders ook in Israël. Wat was dat heerlijk om ze weer vast te kunnen houden en heerlijk te praten en te lachen! Wat kan dan wachten op het vliegveld totdat ze door de deuren komen lang duren zeg. Zij kwamen aan met Bert & Jacquelien (ook weer familie). Eerst ging ik lekker met alleen met pa en ma een weekend naar de Negev. Midden in de woestijn een hutje op de berg. Prachtige sterrenhemel, enorme rust en stilte, zonsop- en ondergang.. Kon niet beter! Die week zijn we ook nog rondgeleid door Jeruzalem door Koen Janus. Met een aardige groep en inmiddels ook Tante E en Ome Henri! Wat was ik blij die week met al die familie om me heen! Ook Jemima weer laten zien natuurlijk en de shepherds field in Bethlehem. Wederom een topdag. Tussendoor hebben we elkaar ook nog lekker gezien en afgesloten met een heerlijk diner. Wat rot om dan weer afscheid te moeten nemen zeg.’
Loïs had ook het geluk dat haar broer en zus langs kwamen én later haar ouders! Heel gezin Bruggema is dus op bezoek geweest.
Loïs: ‘Op 20 oktober kwamen Timon en Mirjam aan en ze bleven een week. Het was erg leuk om elkaar weer te zien, om mijn plek hier aan ze te laten zien en samen rond te reizen door Israël. Wel ff wennen om mn eigen broer en zus hier op de bank te zien zitten. Enorm genoten, zie ook de foto’s. Mijn vader en moeder kwamen een paar weken later: zij maakten een reis met een groep door Israël. Om hen weer te zien was ook echt heel fijn.’
We (dat is Loïs en Floor) hadden het geluk om samen met Trudy en Janita een dagje mee te doen met de groep van Loïs ouders: we maakten een jeeptocht door de woestijn. Dat was echt heel gaaf: de woestijn is echt prachtig.

Epilepsie
Naast onze muzikale talenten hebben we de laatste tijd ook onze acteertalenten ingezet.
Door de fysiotherapeut van Jemima werden we een tijd terug gevraagd om mee te doen aan een sketch over epilepsie. Hierin moest Loïs doen alsof ze een seizure had en Floor speelde degene die de Arabische gillende omstanders (Janita en Trudy) moest kalmeren. Een bijzondere ervaring om dit te spelen: stel je Loïs schuddend, luidademend en van een stoel vallend voor. Omdat dit zo soepel ging werden we ook gevraagd om dit tijdens een cursus te doen die werd gegeven in Bethlehem University. Dit keer moest Loïs 4 verschillende seizures doen en Floor de moeilijkste: eerst lopen met een looprekje alsof ze gehandicapt was en daarna uit het niets op de grond vallen. Reacties op onze acteertalenten waren lovend. We zijn beroemd! :D De fysio vraagt trouwens ook om andere talenten: Loïs geeft hem nu Nederlandse les. Best lastig, dat lesgeven. Gelukkig mochten we afgelopen vrijdag bij hem komen bbqen. Een leuke ervaring om bij zo’n Arabische familie te gaan eten. Interessante gesprekken gevoerd en mooie muziek gemaakt. Zijn broer was er namelijk ook, en die speelt oed (http://nl.wikipedia.org/wiki/Oed) , een prachtig instrument. Hij heeft ons gevraagd om mee te werken aan het maken van een kerstvideoclip waarin we kerstliedjes zingen, westerse vs. Orientaalse muziek. We zijn benieuwd hoe dat gaat worden! Als ie online komt zullen we de link met jullie delen!

In het volgende deel vertellen we nog wat over onze avonturen tijdens de tocht naar Jordanië, de leuke avonden in het jazzcafé, andere activiteiten buiten Jemima om en de laatste weken hier.