Let's begin

Okeeee, de eerste 4 stagedagen zitten erop! Joehoe het echte werk is begonnen! Met de andere vrouwelijke vrijwilligers wonen we dus in een appartement boven de dagbesteding. Super chill want we hoeven maar 1 trap naar beneden en dan zijn we op ons ‘werk’. Hier moesten we maandag om 9u ’s ochtends zijn (prima begintijd dachten we zo). Elke morgen wordt de dag begonnen met alle medewerkers door een stuk uit de bijbel te lezen (in het Arabisch) en 1 iemand die bid (meestal in het Engels). Dit duurt niet heel lang, maar toch mooi om op deze manier met elkaar de dag te starten. We werden hartelijk welkom geheten door alle medewerkers. Nu is het de taak al die namen van de mederwerkers en cliënten te gaan leren! Poeh dat zijn er heel veel en zeker geen standaard namen zoals in Nederland ;) Zoals Sabah, Hanan, Sheleen, Khauwla, Rashia, Baha, Samech, Ghuloud, Saalem…….. Nou, je begrijpt het wel.
Na de dagopening met de medewerkers druppelen de kinderen rustig (of soms juist met veel drukte) binnen. Sommigen gebracht door hun ouders, thuis opgehaald door de jemima chauffeur of lopend/gebracht vanaf het jemima care-gebouw hier tegenover, waar ook veel van de cliënten wonen. Echt van alle niveau’s komen er hier kinderen. Met of zonder rolstoel, waterhoofd, syndroom van down, in grote of kleine mate autisme, veel lichamelijk beperkten, ontwikkelingsachterstand, doof en/of blind….Iedereen is welkom. Er zijn hier 8 klasjes, variërend van 3 tot 6 kinderen met 1 of 2 begeleiders. Ze zijn zo goed mogelijk qua mogelijkheden bij elkaar geplaatst. Echt respect voor de medewerkers want ze doen dit 5 dagen in de week van 9 – 15u. Ze hebben altijd dezelfde klas met vaak weinig vooruitgang en soms weinig interactie. Een grote uitdaging om van elke dag weer iets leuks te maken. Elke klas begint hier met een dagopening, vaak met het zingen van liedjes. We zijn gelijk begonnen met het filmen van de verschillende dagopeningen, (stiekem) door het raam van de deur want anders zijn we teveel afleiding in de klas. De kids zijn erg snel afgeleid en ook omdat we nieuw zijn en soort van blond, ook erg interessant! Met het filmen in de klassen willen we observeren hoe zij de muziek gebruiken tijdens de dagopening. Met z’n 2en gaan we kijken welke tips, tops en trucs we de teachers kunnen geven om dit moment nog efficiënter/leuker te maken voor de kinderen. ’s Middags hebben we overlegd met de leidster van de dagopvang en Aswintha wat wij allemaal nog meer kunnen gaan doen en wat zij graag van ons zouden willen. Aankomende weken gaan we dus vooral aan de slag met de dagopeningen, gaan we elke klas bij langs waarbij we ze een muzikaal uur of half uurtje schenken en zo ook kunnen observeren welke cliënten er geschikt zouden zijn voor tijdelijke individuele muziektherapie. Daarnaast hebben we beide een klas die vaker een uurtje muziek heeft in hun eigen groepje (Floor; dagelijks, Loïs 2 wekelijks). Ook hier kijken we naar hoe ze dit doen en hopen we ze tips/tops en trucs te kunnen geven. ’s Middags hebben we lekker bij Aswintha op het balkon gezeten om al onze ervaringen te delen. En ’s avonds heerlijk op de bank gehangen in ons eigen stekkie.
Met z’n 2en hebben we een nieuwe taak erbij gekregen naast deze bezigheden.. want er is hier 1 cliënt van 37, zij is blind maar speelt enooorm goed klassiek piano, allemaal op haar gehoor! Elke dinsdag heeft zij een pianoles van een uur en een kwartier in Jeruzalem. Normaal brengt Tineke haar altijd heen maar voor haar is het wel fijn als anderen dat kunnen gaan doen. Daarom hebben ze ons gevraagd. Eigenlijk was het idee dat we dit met de bus gingen doen, een uur heen, een uur pianoles, een uur terug… Je begrijpt het al..dit kost heel veel tijd! Terwijl je met de auto er binnen 20 minuten bent. En ja hoor, Floor heeft haar internationale rijbewijs al geregeld in Nederland dus het plan is nu om te proberen hier te gaan rijden! Haha nou dat is nog een flinke uitdaging hoor. Tineke & Peter hebben een oude Citroen Berlingo die wij dus kunnen gebruiken dan. Afgelopen dinsdag reed Tineke… nou je moet hier op sommige plekken echt in z’n 1 de berg op! Haha en dan trekt de auto het maar net en lijkt het echt alsof de motor bijna ontploft! Ook ‘geef het door, rechts gaat voor’ is hier niet echt van toepassing.. En ook een snelheidslimiet is hier niet echt. (Nu is dit voor Floor wel fijn want die heeft in NL al een paar keer een boete voor te hard rijden gehad)

Afgelopen dinsdag zijn er weer 2 vrijwilligers bijgekomen: Janita en Elbert. We zijn nu in totaal met 7 vrijwilligers en daar is Tineke echt blij mee (wij ook hoor): “Wat een zegen! 7 vrijwilligers! Het getal van de volheid!” Sowieso is Tineke heel blij met ons omdat we anderhalve dag op haar hond hebben gepast (Loïs helemaal in haar sas natuurlijk).
Elke woensdag van 10:30 – 13:00u gaan we mee als assistenten bij het zwemmen met de fysiotherapeut. Per keer kunnen er ongeveer 4 á 5 cliënten mee. Dit wisselen ze zoveel mogelijk af. Terwijl de fysio 1 voor 1 de cliënten bij langs gaat om oefeningen te doen kunnen wij als assistenten heerlijk met de kids spelen of kroelen in het water. Het is een klein zwembadje waar we maar net met z’n allen in passen maar dat betekent dus ook heerlijk alle ruimte voor onszelf zonder afleiding van andere onbekenden. Afgelopen woensdag zijn Janita en Floor voor het eerst mee geweest. Het was echt heerlijk om te mogen doen! (Zie foto) Die meisjes in de rolstoel gebruiken zelf hun spieren niet echt, ze zitten in een zwemband maar je moet ze goed vasthouden want ze glippen er zo tussenuit. Ze kunnen niet praten en hebben weinig gezichtsuitdrukking. Die jongen kan wel aardig zelfstandig bewegen in het water met een zwemband om en redelijk communiceren in het Arabisch maar allemaal moet je ze goed in de gaten houden.
Wat wel leuk en fijn is… We hebben een vrouw ontmoet die ons voor een kleine prijs Arabisch wil gaan leren. Dit zou erg fijn zijn om zo de dagelijkse woorden te leren zodat we toch ook een beetje in hun taal contact kunnen maken.
Vandaag zijn we voor ook het eerst echt samen als ‘therapeuten’ in de klasjes gaan zitten. Eerst hebben we gekeken hoe een klas de opening deed en hebben wij ons zelfgeschreven welkoms/voorstellied gezongen voor dit groepje. Het is erg leuk om te zien hoe ze op onze aanwezigheid reageren. In sommige klasjes hebben ze wel wat kleine instrumenten die ze hierbij kunnen gebruiken maar echt luxe is het niet. Bijvoorbeeld in deze klas hebben ze een xylofoontje (zonder stokje dus maar erop slaan met een potlood) waar echt geen toon uit komt. Hij heeft wel leuke kleurtjes maar echt voldoening qua klank geeft hij niet.. in een andere klas een kapotte rammelaar..etc. we gaan kijken of er hier ergens een beetje betaalbaar passende instrumentjes te koop zijn. (Als jullie nog willen sponsoren, voel je vrij!) Inmiddels hebben de andere vrijwilligers al 6 kleine bakjes pringles (chips) opgegeten waar we een soort shaker van proberen te maken met rijst ofzo erin. (creatief denken met goedkope middelen… Wie nog tips heeft, ze zijn welkom!)
In 2 klasjes zijn we een half uurtje geweest om muziek te maken. Loïs op de gitaar en Floor schud met ei of gebruikt de sansula of xylofoon. Samen zingen en contact proberen te krijgen. Echt we maken zoveel mooie dingen mee! Kinderen die er heel rustig van worden, gaan glimlachen, een soort van in beweging komen, mee gaan neuriën etc. Vaak is het best moeilijk om contact te krijgen, hun aandacht vast te houden of groepscontact te creëren. Omdat we beide niet heel veel ervaring hebben met deze doelgroep is het voor ons nog zoeken welke technieken en instrumenten we het beste kunnen gebruiken. Het verschilt echt per cliënt, per klas, per moment… Maar het geeft ons echt veel energie onze talenten in te mogen zetten hier!
Ook buiten onze ‘werkuren’ om hebben we veel plezier met alle vrijwilligers. We kunnen goed met elkaar opschieten. Wat mooi is, is dat we elke avond met elkaar uit een boekje lezen (gekregen van Bram en Judith als bedankje voor YEK) met bijbehorende Bijbelteksten. Hier kunnen we fijn met elkaar over praten en daarnaast bidden en zingen. Heerlijk!
Morgenmiddag gaan we voor het eerst zonder Tineke in de auto met Rasha naar Jeruzalem voor pianoles. Floor heeft vandaag even een proefritje gereden in de auto maar dit was echt heel spannend en veel steile hellingen, echt deze hellingproeven zijn enorm heftig vergeleken met wat je ooit tijdens je rijles hebt geleerd! Morgen kan Floor niet hysterisch gaan doen in de auto omdat Rasha dus achterin zit… Haha we zijn beide benieuwd hoe deze rit zal gaan verlopen!
Ja, we beleven heel veel en hebben het zo te lezen nog steeds erg naar ons zin!

De volgende keer zullen we ook wat foto’s van ons appartement laten zien. Het is beter als we de boel hier eerst een beetje opruimen ;)

Groetjes Ons

Ps. We zijn op bezoek geweest bij de familie Brons in Jeruzalem. (Onze vertrouwenspersonen)
De groeten aan Harry, Foka en Joke.