Nog even op vakantie voordat het echt begint

Hallo lieve lezertjes,

Daar zijn we weer! :)
We hebben in de afgelopen 1,5 week een hoop meegemaakt dus bereidt je voor op een lang verhaal!

De dag nadat we ons laatste blog hebben geschreven zijn we samen met Filip (de Deen van 26) naar Rosh Hanikra gegaan. Rosh Hanikra ligt ten noorden van Haifa en Akko en is een grote rots met grotten aan de kust. Prachtig was het daar, majestueus. (zie foto’s) Hierna zijn we langs de kust weer richting het zuiden gewandeld. Op een rots hebben we een biertje gedronken, echt Genieten! (met een grote G!)
We wilden eigenlijk naar het national park wat iets ten zuiden ligt maar dat was volgens een stel dat we tegen kwamen op het strand erg ver lopen. Dus kregen we een lift van ze. Bij het national park aangekomen kwamen we erachter dat we er eigenlijk niet echt meer in konden en moesten we door naar Nahariya, ook dit hebben we liftend gedaan. We kwamen erachter dat het liftteken (duim omhoog) hier voor prostituees is en je hier naar de grond moet wijzen als je mee wil liften. (handig om te weten als vrouw) Gelukkig is er niks geks gebeurd met Loïs die vrolijk, lief lachend met haar duim omhoog stond.
De vrouw met wie we mee liftten vertelde over Arabieren en dat we erg moesten oppassen voor ze: ze houden van bloed en vermoorden je als je met ze mee lift. Maar ons niet zei ze, omdat we westers zijn. (Lekkere verhalen, we voelden ons gelijk volkomen veilig, ahum..)
Aangekomen in Nahariya (een grote stad aan de zee) zijn we half rennend naar de zee gegaan om de zonsondergang te zien (want Loïs wil, als het even kan, er geen één missen!) en die was echt prachtig! Daarna hebben we gegeten bij een tentje waar ze heeeerlijk eten hadden: Filip aan de vis, Floor heerlijke gevulde auberginerolletjes en Loïs een ovenschotel van aardappeltjes, kaas en zalm. (We waren op zoek naar een lekker stuk vlees maar bleek dat we in een koosjer straat liepen..Geen goed stuk vlees te bekennen dus!) Daarna zijn we weer naar Haifa terug gegaan.
De volgende dag hebben we eens lekker uitgeslapen. ‘s Middags zijn we naar de Arabische wijk gegaan omdat verder alles dichtgaat rond een uur of 3, maar de Arabieren vieren geen sabbat. Daar heeft Filip een shisha (waterpijp) gekocht en hebben we nog op een terrasje gezeten waarbij Filip weer shisha rookte, maar dit keer ‘fresh’. In plaats van alleen tabak doen ze tabak in een appel. ’s Avonds was er weer sabbatsmaaltijd en kwamen we erachter dat er in Beit Scandinavia een piano stond. Eindelijk weer ff spelen. Heerlijk!
Op Zaterdag gingen we naar de kerk, weer dezelfde als die van de week ervoor. Daarna zijn we teruggewandeld en hebben we weer wat meer gezien van Haifa. Even geskyped met onze ouders, altijd fijn. Na het avondeten (wederom heerlijk), toen de treinen weer reden, zijn we naar Al Zaqra gegaan, een plaatsje tussen Haifa en Caesarea. Dit was een bizarre plek: het was 100% moslim. We kwamen aan in het hostel en werden welkom geheten door een Franse vrijwilliger. We waren de enige gasten. Het was een prima verblijf maar we voelden ons niet echt geroepen om de straat op te gaan: we zouden erg bekeken worden volgens de Fransoos. De Fransoos vertelde wel leuke verhalen over het dorpje, de cultuur en de bruiloften. En ook wat minder leuke verhalen: de opa van een vriend van hem daar stond bekend als de ‘cathunter’, zijn sport was om straatkatten te vermoorden met een shotgun ‘and he painted the wall with their blood’.
Helaas was het falaffeltentje nog dicht toen we wilden ontbijten en hebben we ons brood van gister eten met humus uit blik en natuurlijk shisha voor Filip. We zijn toen naar Caesarea gebracht door de vrouw die eigenaar was van het hostel waar we in verbleven.
Caesarea is een stad met veel geschiedenis: koning Herodus had er een paleis, Paulus en Petrus zijn er geweest, er zijn 2 hippodromen, een groot theater, aquaducten... We bekeken 2 films over de geschiedenis en hebben er rondgekeken. Het was eigenlijk te warm hiervoor dus op een gegeven moment zijn wij op een terras gaan zitten (met airco) en heeft Filip, na ons te beloven ze tot in detail aan ons te beschrijven, de aquaducten bekeken.
Hierna zijn we met de bus naar Tel Aviv gereisd en zijn we naar hostel Overstay gegaan, een chill hostel met een groot dakterras. We hebben bij aankomst onze spullen gedumpt en zijn opzoek gegaan naar hetgeen waar we al dagen naar verlangden: Steak! En jawel, dat vonden we bij een Arabisch tentje waarbij Filip de gelegenheid had zijn geliefde shisha te roken tijdens het eten. Daarna hebben we nog gechilled op het dakterras (zie foto) en gingen we slapen in een 10-persoons slaapkamer, inclusief een snurkende Chinees, een irritante Oekraïense en een vreemde Duitser. Om half 7 ‘s ochtends ging het luchtalarm af! Dat betekende: uit bed springen, gauw een broek aantrekken en zo snel mogelijk naar de kelder. Bij Floor haar hart in haar keel, Loïs te zombie om echt iets te beseffen. (Zoals jullie ons kennen) Daar sta je dan in die kelder… na 1 minuut was het alarm weer over en konden we weer naar bed. Omdat iedereen in het hostel er zo rustig over doet word je dat zelf ook: niet iedereen gaat de kelder in omdat het luchtalarm zo vaak afgaat en sommigen gingen zelfs het dak op om te kijken. (Rare wereld)
Overdag hebben we Jaffa bekeken, het oude centrum van Tel Aviv, met een leuke markt. Helaas weer te heet, dus gauw terug naar het zwembad van het hostel en daar heerlijk ingezeten. Later zijn we naar de zee gegaan. Toen begon de laatste avond met Filip en hij zou om 12 uur jarig zijn. We hoorden en zagen raketten vallen in de verte. Laat in de avond zijn we uit eten geweest bij een restaurantje waar we erg lekker eten kregen. Toen we om de rekening vroegen legde de ober een papiertje en pen neer bij Floor met de vraag of hij haar nummer mocht voor het geval hij eens in Nederland zou zijn. Floor schreef doodleuk: ‘no thanks ’ op het blaadje. Filip’s verjaardag hebben we niet echt gevierd omdat hij erg moe was.
De volgende ochtend moesten we helaas afscheid nemen van Filip, wederom na gewekt te zijn door luchtalarm rond half 9. We zijn toen met z’n tweeën verhuisd naar een ander hostel dat wat meer in het centrum lag: Hayarkon 48. Hier hebben we falaffel gegeten, een zoektocht gedaan naar de goedkoopste wijn en boodschappen gedaan om zelf eens te gaan koken. We wilden eten op het strand bij de zonsondergang maar de zon begon al met ondergaan, en zonsondergangen gaan snel hier. Toen hebben we gauw een zak chips gekocht voor bij de wijn en zijn we op het strand gaan genieten van de zonsondergang. Op een gegeven moment kwam er een joodse dude aanlopen die erg vrolijk naar ons keek: hij vroeg ons lachend of hij er even bij mocht komen zitten om een sigaretje te roken. Dat vonden wij prima en we praatten met hem over religie en andere dingen. Interessant en gezellig. We waren blij dat hij er was want er waren 2 dronken mannen die ‘ook met ons wilden praten’ en echt niet relaxt waren. Gelukkig kon onze nieuwe joodse vriend ze weghouden door te zeggen dat we in een ‘private conversation’ waren. Echt veilig voelden we ons niet toen we terugliepen naar het hostel, er kwam een schreeuwende zwerver achter ons aan.
Toen was het goed laat en hebben we alsnog tortellini gekookt en dat opgegeten met ons Zuid-Koreaanse kamergenootje.
We moesten vroeg naar bed want de volgende dag ging om 6 uur de wekker. We gingen naar het vliegveld om Trudy daar op te halen, die ook hier gaat stagelopen. Met haar zijn we via Jeruzalem naar Beit Jala gereisd. Daar zijn we ontvangen door Aswintha en David (een 28-jarige cliënt die al z’n leven lang in Jemima woont en goed Nederlands spreekt). Daarna hebben we ons appartement bekeken. We wonen hier samen met Liesbeth (die hier al 4 jaar werkt), Trudy en vanaf morgen ook nog een andere stagiaire: Janita. Wij delen met z’n tweeën een prima grote kamer met fijne bedden, een grote kledingkast en een bureau. We delen met z’n allen een prima keuken,toillet, badkamer met 2 douches en een woonkamer met een hele grote bank.
Nadat we ons appartement hadden bewonderd hebben we een rondleiding gekregen door het gebouw van Jemima en een paar van de collega’s en cliënten ontmoet. Elke middag krijgen we hier warm eten, en dit keer was het rijst. Onze eerste keer rijst in dit land en zelfs Loïs vond het lekker. Bij de rijst kregen we groentesoep (huh?).
Na de lunch kwam er een Nederlandse familie op bezoek bij Aswintha (haar dominee + gezin uit Rotterdam). Met hen zijn we per taxi (proppen met zn 4en op de achterbank en de politie ontwijken) naar de olijfhoutwerkplaats van Peter geweest en daarna naar Bethlehem gegaan: we hebben de geboortekerk bekeken en wederom falaffel gegeten. De sfeer in Bethlehem is best bizar. We werden erg bekeken, nageroepen en welkom geheten door de mannen. Vrouwen zie je niet veel en kinderen verkopen op straat.
Daarna hebben we bij Aswintha op haar enorm relaxte balkon gechilled en toen begon onze eerste nacht in ons huis. We hebben bijzonder leuke achterburen: hanen die in het midden van de nacht het erg leuk vinden om tweestemmig te gaan kraaien. De volgende ochtend ontbeten nouja, gebrunched met Pita (want zo gaat dat hier) en in de middag naar Bethlehem geweest om een waterfilter te kopen (want het water uit de kraan is hier niet echt lekker). De sfeer was al wat relaxter in de stad. Daarna weer gegeten en weer bij Aswintha op het balkon gechilled.
Donderdag zijn we na het ontbijt bij Lana langsgegaan: zij is onze leidinggevende. Ze is een vrouw met temperament en vertelde over hoe belangrijk ze de regels vindt hier in relatie tot de cultuur. Ze zei zoiets als: Ik vind het niet leuk om te zeggen, maar als jullie één ding verkeerd doen mogen jullie meteen terug naar Nederland. We voelden ons best wel klein in gesprek met haar.
’s Avonds hebben we sabbatsmaal gevierd bij Peter en Tineke thuis. Dat was erg fijn en gezellig.
Zaterdag rond een uur of 11 zijn we samen met Trudy naar Jeruzalem gegaan. Van tevoren al een hostel geboekt, een plekje op het dak leek ons wel leuk om eens te proberen! Die dag hebben we door het oude centrum gelopen, in alle kleine straatjes vol met winkeltjes en mannen die je van alles willen verkopen. Als je even niet oplet ben je zo de weg kwijt! Deze middag hebben we ook weer de man met de baard ontmoet, hij was ook in Jeruzalem met een vriend. Het was erg gezellig! Die vriend bracht ons met de auto naar een heel mooi plekje met een soort bron waar je heerlijk kon zitten. Op deze plek zaten nog meer Israëliërs en je kan het al bijna raden.. We hebben muziek gemaakt daar! Die vriend is afgestudeerd saxofonist en had hem meegenomen, daarnaast zaten er een aantal die een gitaar en melodica mee hadden, Floor kon met een ei schudden die zij ook mee hadden en iemand anders begon met een vork op een pannetje te slaan. Erg leuk en gezellig! Daarna was Trudy zo moe dat zij vast op het dak is gaan slapen. Het was pas half 9 en wij hadden er nog lang geen genoeg van (zoals jullie ons kennen) dus wij gingen nog ‘even’ met de man met de baard, zijn vriend en nog een vriend wat eten en zijn uiteindelijk beland bij een kroegje waar deze avond een jazz jamsessie was. Heerlijk kunnen kletsen, wijn gedronken (1 glaasje maar want die kostte 28 nis = +/- 6euro!) en genoten van de muziek. Uiteindelijk Loïs ook nog weten over te halen om een lied te zingen onder begeleiding van de vriend van de vriend die jazz piano studeert. Wederom had Floor sjans met de ober/eigenaar en had even geregeld dat dit kon. 2 liedjes heeft Loïs gezongen en kreeg een groot applaus! Voor herhaling vatbaar! Uiteindelijk zijn ook wij op het dakterras beland. Op een matrasje met deken en kussen (dit alles zonder hoes en inmiddels vochtig en al duuuzend keer gebruikt waarschijnlijk) Echt het voelde heel vies maar ja we hadden geen keuze meer. Met kleren en al op bed geploft, nog even naar de sterren gekeken en maar geprobeerd te gaan slapen. Wat een beroerde nacht… Floor werd gewekt door trappen tegen haar hoofd rond 6u, Trudy had een bloedneus. Even haar zusterskills gebruikt. Ook lieten de klokken zich al vroeg in de morgen horen en kwam de zon ook al aardig vroeg tevoorschijn waardoor we onze bed uit brandde. Dit waren Floor haar ervaringen. Loïs heeft aardig lekker geslapen en kon er wel van genieten. Tja, je bent jong en je wilt wat… Weer een ervaring rijker!
Die volgende dag langzaam opgestart met een kop cappuccino en hierna de ‘Via Dolorosa’ gelopen. Indrukwekkend allemaal. Aan het eind van de middag kwam Aswintha met haar collega Shams (een nieuw aangekomen vrijwilligster voor een maand) ook naar Jeruzalem. Om 17u begon de kerk ‘King of Kings’. Echt we hebben zo’n gave dienst gehad! Super goede band, heerlijk gezongen, lieve mensen, alles in het Engels… ja, een fijne eerste indruk! Dit wordt wel ons vaste stekkie voor aankomende maanden als het aan ons ligt. 20 minuten met de bus + half uurtje lopen in Jeruzalem vanaf Beit Jala. Die avond nog even nagepraat op het balkon bij Aswintha en ons langzaam geestelijk voorbereid op de eerste echte stage dag….
Hier zijn jullie natuurlijk allemaal extra benieuwd naar.. want tja, daar zijn we voor gekomen!
Morgen of overmorgen gaan we hierover schrijven. Dit blog verhaal is al zo lang geworden en inmiddels is het hier bijna 00:00uur dus moeten de ogen hoog nodig dichtgedaan worden. Morgen weer 9uur paraat. Maar daar binnenkort meer over dus...

Veel liefs ons!